Tussen hemel en aarde, daar hangt zij, De Terra, een lichtpunt, zo vrij. Haar stalen armen, sierlijk gebogen, Een bron van licht, naar boven gezogen. Met een vorm die speelt met het oog, Creëert zij een schouwspel, dat nooit vervloog. Een structuur die leeft, die ademt, die ziet, De 2405 Terra, een gedicht, een lied. In de stilte van de...